Station:
Fintenkapelle
Bergweiler – Fintenkapel
De middeleeuwse Fintenkapel (49° 58′ 14˝ / 6° 50′ 11˝ E) aan de noordoostelijke stadsrand van Bergweiler is een druk bezochte plek – een bedevaartsoord voor bezorgde ouders en vrome mensen, die de zorgen over hun kroost of de gezondheid van hun kinderen hier smekend en biddend aan de Heilige Maagd Maria toevertrouwen.
De Madonna van Finten wordt aangeroepen voor de hulp aan zieke kinderen en in gevallen van een onvervulde kinderwens. Oorspronkelijk werd het gewicht van het zieke kind in een kribbe gemeten in graan om te dienen als donatie voor de kapel. Talrijke votiefstenen in de Fintenkapel getuigen nog steeds van haar functie als plaats waar geloftes werden afgelegd. Architectonisch interessant is de kleine, erbuiten gelegen preekstoel aan de voorkant.
Vanaf 1741 moest de geestelijke, omdat de kapel te klein was, vanaf deze preekstoel in de open lucht preken voor de gelovigen die zich in het open veld verzamelden. De Fintenkapel wordt voor het eerst vermeld in 1656. Na een gelofte van het echtpaar Hubertus en Elisabeth Finten werd de kapel in 1717 in barokstijl herbouwd.
“Met de vervulling van de gelofte kwam een einde aan de vloek van kindersterfte in de familie Finten die ruim vier generaties had geduurd. De oorsprong van de vloek lag in de moord op een ronddolende lansknecht. 13 jaar na de ontering van zijn familie door Zweedse huurlingen had de overlevende vader van de familie Finten deze moord uit wraak begaan.”
Als tegenprestatie voor de overdracht van de kapel aan de katholieke parochie Bergweiler in 1717 vindt elk jaar op de eerste zondag van augustus een plechtige processie ter ere van de heilige Helena plaats van de parochiekerk in Bergweiler naar de Fintenkapel. In 1981 werd de kapel onder monumentenzorg geplaatst en in 2004 werd ze door vrijwilligers van het dorp gerenoveerd. Sindsdien schittert ze in een nieuwe luister. De Fintenkapel is het landmark van het dorp en wordt liefdevol onderhouden door de plaatselijke gemeenschap en de katholieke vrouwen- en moedergemeenschap van Bergweiler.
Voor de kapel staan twee oude wegkruisen en de herbouwde fontein van de Helenabron. Het Helenakruis links uit 1717 behoort tot de pestkruisen, die uit dankbaarheid werden opgericht nadat de laatste pestgolf was uitgewoed en het oorlogsgewoel in Europa langzaam tot bedaren was gekomen. Van het tweede, een kruis met een ronde schacht uit 1888, het zogenaamde Arenrather ‘Hermanskruis’, valt de reden voor de oprichting niet meer te achterhalen. Er werd een vervangend kruis van roestvrij staal op geplaatst, ter vervanging van het zandstenen kruisbeeld dat tijdens de oorlogsjaren verloren was gegaan. De fontein, de zogenaamde Helenabron, is hier herbouwd met een ongeveer 160 m lange toevoerleiding vanaf de vroegere plaats van de bron. Oorspronkelijk diende deze de Fintenhoeve als een put met overloop, voor de watervoorziening. De voormalige locatie van de waterput, evenals die van de voormalige Fintenhoeve, waartoe de Fintenkapel oorspronkelijk behoorde, liggen onder het talud van de naburige snelweg.
Informatie over de tekst: Fintenkapel, kroniek van de gemeente Wittlich-Land
Barockes Schaftkreuz aus rotem Sandstein, 18. Jh.
Quelle:
- Fintenkapelle (S. 1115ff) in Hesse, G. & Wiseniewski, A. (1990): Wittlich-Land – Geschichte einer Verbandsgemeinde zwischen Vulkaneifel und Mosel, VG-Chronik.
Liefhebben – zorgen voor je naaste
Bekken der liefde Als je verstandig bent, gedraag je dan als een waterbekken, niet als een kanaal, dat haast tegelijkertijd ontvangt en doorgeeft, terwijl het bekken wacht tot het gevuld is. Zo geeft het door wat bij hem overvloeit zonder dat het zichzelf schaadt. Leer ook jij, alleen uit te schenken uit overvloed, en heb niet de wens vrijgeviger te zijn dan God. Het bekken doet het net als de bron. Pas als deze verzadigd is met water, stroomt hij naar de rivier, wordt een zee. Het bekken schaamt zich er niet voor, niet overvloediger te zijn dan de bron… Doe dat ook! Eerst vol worden, dan uitschenken. De goedmoedige en wijze liefde is het gewend om over te stromen, niet om leeg te stromen… Ik wil niet rijk worden als jij daarbij leeg raakt. Want als je slecht omgaat met jezelf, voor wie kun je dan goed zijn? Als je kunt, help me vanuit je overvloed, zo niet, spaar jezelf dan.
Tekst: Bernardus van Clairvaux (stichter van het cisterciënzerklooster van Himmerod)