Osann

De dorpen Osann en Monzel worden in het jaar 1008 voor het eerst genoemd in hetzelfde document, de ‘Vita Magnerici’. In dit document is sprake van een ‘Ecclesia de Osanna’.

De huidige katholieke Sint-Pieterskerk (49° 55′ 15˝ N / 6° 57′ 09˝ E), waarvan de patroonheilige dus de Heilige Petrus is, bestaat uit een vierassige zaal met een aan drie zijden gesloten koor en een westtoren van drie verdiepingen. Ze werd gebouwd van 1765 tot 1772 tijdens de overgang van de bouwstijlen late barok en rococo. Bij de toren staat het kerkhofkruis in de vorm van een barokke kruisigingsgroep. Het architectuurhistorische ensemble van de parochiegebouwen met de kerk, het oude kerkhof, de pastorie en de voormalige bijgebouwen vormt een afzonderlijk, door muren omringd gebied. De beslotenheid van dit complex wordt benadrukt door een poortboog uit 1772, die in vroegere tijden werd gebruikt om het gebied met een poort af te sluiten. De pastorie wordt sinds het begin van de jaren 2000 ‘het kasteel in de wijngaarden’ genoemd. In het voormalige bijgebouw voor economische doeleinden bevindt zich zowel de parochiezaal als het kantoor van de huidige parochiegemeenschap ‘Rechts en Links van de Moezel’. Van hieruit worden de katholieke parochies Osann, Monzel, Brauneberg met filiaal Mülheim, Filzen, Kesten, Maring-Noviand, Veldenz en Wintrich bestuurd.

Kirche St. Peter von der Moseltalstraße gesehen / Aufgang

Kircheninnenraum

Het wegkruis ‘Bildschi äm Fiwerschi’ staat op het pelgrimspad naar Klausen, ongeveer 1 km voor Neu-Minheim. Bij dit kruis hoort een buitengewoon verhaal: “Een vrome man uit Ürzig aan de Moezel legde aan God de gelofte af om een bedevaart naar Klausen te maken. Hij vergat het, werd ziek en stierf. In die tijd bewandelde een vriend hetzelfde pad en zag de overledene vanuit de verte. Maar zijn groet werd niet beantwoord, de ander passeerde hem zwijgend. Thuis vertelde hij wat hij had beleefd en hoorde van de dood van zijn vriend. Waar hij zijn vriend had ontmoet, werd het kapelletje gebouwd.”

Achtzaam en met respect bejegenen – openstaan voor andere culturen

Dedoesjka Ik woon al eeuwen in dit land / Het land waar Dedoesjka voor koos / Ik was nog klein, werd niet gevraagd / Ik had geen vermoeden van de gemeenschappelijke geschiedenis / Ontelbare generaties / Miljoenen van mijn voorouders hebben hier al gewoond / Maar dit land spaarde hen niet / Hoe hard ze ook hun best deden, het werd niet beloond / Hoeveel gedenktekens zullen er nog nodig zijn / Tot de laatste traan uit onze ogen barst? / Joods leven – of eigenlijk: synagogen, musea, als opgezet / Of achter kogelvrij glas / Klaar voor de volgende die een aanslag plant / Wachtend op het volgende bloedbad / Vermomd als kritiek op Israël – dat mag immers… … Dedoesjka, je vertrouwde hen / Maar je vertrouwen werd hier beschaamd / Daarom ben je hier nooit thuis geweest / Al 1700 jaar niet, kun je dat geloven? / En als op een dag mijn kleinkinderen mij vragen: Sabale, hoe was het in jouw jeugd? / Dan zal ik mijn kleinkinderen zeggen: “We laten ons nooit meer verdrijven.”

Tekst: Ben Salomo, Berlijn