Großlittgen

In 912 bevestigt koning Karel III aan de abt van het klooster van Sint Maximin dat

de goederen in Lutiaco verloren waren gegaan. Dit was de naam van het dorp Großlittgen in de Keltische tijd (500 v. Chr. – Jezus’ geboorte). De keizerlijke abdij Sint Maximin was het grootste benedictijnenklooster in Trier. In 1157 – bevestiging van de tienden door aartsbisschop Hillin van Trier aan het klooster van Himmerod – wordt de plaats opnieuw genoemd en voor het eerst ook een kerk.

Resten van Romeinse nederzettingen werden opgegraven in de buurt van de huidige katholieke kerk St. Maarten (50° 01′ 32˝ N / 6° 48′ 06 ˝ E). Een viergodensteen daarvan werd later gebruikt als bouwsteen in de doorgang van de kerktoren naar het schip. Viergodensteen is de naam voor een met vier goden versierde sokkel van zogenaamde Jupiterzuilen. Alleen de twee figuren van de goden Juno en Hercules zijn hier bewaard gebleven. Een andere behouwen steen met een vlak rozet in de stijl van de beelden van Neumagen (Romeinse figuren) is boven in de kerktoren onzichtbaar ingemetseld. Waarschijnlijk stond hier in de 3e eeuw een Romeinse vruchtbaarheidstempel.

Blick von Süd-Ost auf die Katholische Kirche St. Martin

Dit blijkt enerzijds uit een steen met een reliëf die in 1905 in de kerk werd gevonden en waarop een naakte vruchtbaarheidsgodheid met gespreide benen is afgebeeld. Anderzijds kon een tijdvenster worden beperkt door een koperen munt die daar ook werd opgegraven. Op de munt staat de Romeinse keizer Probus die van 276 tot 282 regeerde. Lutiaco / Großlittgen lag aan een belangrijke Romeinse weg die vanuit Wittlich-Bombogen omhoog liep en verder ging richting het noorden. De weg werd in oude oorkonden van Himmerod ‘Strata prumiensis’ genoemd.

De kerktoren (romaanse stijl: 1000-1250) van een eerste kerk werd gebouwd rond 1243. Het koor, het netgewelf en het sacramentshuis worden aan een tweede kerk toegeschreven. De eindsteen van het kruisgewelf wijst op een nieuwbouw van rond 1500 (gotische stijl): 1140–1520). Deze werd tussen 1729 en 1735 ook weer afgebroken en vervangen. In 1887 werd het interieur verdubbeld en ontstond het kruis met drie schepen en het koor (barok stijl: 17e / 18e eeuw). In 1819 werd een oksaal gebouwd. In 1983 kreeg de katholieke parochiekerk van St. Maarten een nieuw dak en werd ze opnieuw geschilderd. In 1991 werd het interieur opnieuw geschilderd. Langs ongerepte natuur met weidse landschappen, aan het einde van het dorp in de richting van Minderlittgen op het Eifel-Pelgrims-fietspad, staat in de schaduw van een grote boom een kleine, in 1996 gerenoveerde kapel met een zandstenen kruisbeeld inclusief Jezusfiguur, die uitnodigt om even te stoppen en te bidden.

Informatie over de tekst: Kroniek Manderscheid

Perspectieven – een andere kijk op de dingen

Toen ik 14 was, vond ik mijn vader zo dom dat ik hem nauwelijks om me heen kon hebben. Toen ik 21 werd, was ik erg verbaasd over wat de oude man in zeven jaar allemaal had bijgeleerd.

Tekst: Mark Twain (1835 – 1910)