Maring-Noviand / Siebenborn

Klosterhof Siebenborn von Süden mit Mosel-Weinbergen

De kloosterhoeve Siebenborn aan de Moezel is een plaats met regionale geschiedenis en lange tradities. Ze vormt het begin van het Eifel-Pelgrims-fietspad dat eindigt bij klooster Himmerod in de Eifel.

Het begin van de kloosterlijke hoeve ‘klooster Siebenborn’ is te vinden in de 12e / 13e eeuw. De eerste vermelding van wijngaarden die eigendom waren van klooster Himmerod in het gebied Noviand & Maring dateert van 1152, in een document van paus Eugenius III.

Ridder Christian von Maranc (= Maring), een zogenaamde ministeriaal, oftewel een persoon van onvrije afkomst die een belangrijke post in leger of bestuur werd toevertrouwd, diende aartsbisschop Hillin van Trier, maar schenkt rond 1155 – gegrepen door de religieuze geest van de cisterciënzers – zijn gehele bezit aan het klooster van Himmerod en treedt als stichter toe tot deze leefgemeenschap. Hij gaf zijn arbeid, gehoorzaamheid en celibaat aan het klooster en ontving in ruil daarvoor een monnikspij, eten en drinken voor de rest van zijn leven. Zijn twee zonen gingen als novicen, als monnik-leerlingen, ook het klooster in. De hoeve Siebenborn werd financieel sterker en de eigendommen groeiden. In 1222 telde Himmerod 60 monniken en 200 zogenaamde conversen: leken die met hun bezit tot het klooster waren toegetreden! In die tijd bezat het klooster 36 kleinere en 10 grote boerderijen, de ‘Oberhöfe’, waaronder Siebenborn. De leiding van de hoeve was in handen van een ervaren monnik, die de titel van ‘landheer’ droeg.

In de 14e eeuw begon de economische situatie van klooster Himmerod te verslechteren. Men probeerde dit tegen te gaan door weiden, akkers en wijngaarden te verpachten aan boeren. In de 17e eeuw was 90% van de wijngaarden op deze manier weggegeven.

Kath. Kirche Sankt Remigius in Maring, Kriegerdenkmal

Maar niet alleen economische problemen brachten de neergang van het klooster teweeg. Rovers plunderden regelmatig het grondgebied van het klooster. Bovendien financierde de keurvorst van Trier zijn veldtochten in de 15e/16e eeuw herhaaldelijk met hogere belastingen, die ook het klooster moest betalen. Het einde van Himmerod en Siebenborn met zijn 16 hectare wijngaarden valt in de tijd van de bezetting van het gebied links van de Rijn door Napoleon. De door hem in 1802 doorgevoerde secularisatie, d.w.z. de afschaffing van de kerkelijke instellingen, abdijen en kloosters en de nationalisatie van hun bezittingen, betekende ook het einde van Himmerod en Siebenborn. Deze bezittingen werden eigendom van de Franse staat en werden in 1803 geveild. Zo verwierf Carl Melsheimer, de toenmalige burgemeester van onder meer Maring-Noviand, in 1844 de kloosterhoeve met 90 morgen land van bankiershuis Mohr uit Trier.

Siebenborn is nog steeds eigendom van de familie Melsheimer en wordt gerund als een biologisch wijnbouwbedrijf. Een zwerfsteen, eigendom van de familie Melsheimer, toont de band tussen de cisterciënzerorde Himmerod en de kloosterhoeve Siebenborn.

Zichzelf herkennen – verbonden zijn met alles

Waar hemel en aarde elkaar raken Er waren eens twee monniken die samen in een oud boek lazen dat er aan het einde van de wereld een plaats was waar hemel en aarde elkaar raakten en het koninkrijk van God begon. Ze besloten deze plek te zoeken en niet terug te keren tot ze hem gevonden hadden. Zij zwierven door de wereld, trotseerden ontelbare gevaren, leden alle ontberingen die een zwerftocht door de hele wereld met zich meebrengt en beleefden alle verzoekingen die een mens van zijn doel kunnen afbrengen. Er was daar een deur, hadden ze gelezen. Je hoefde alleen maar te kloppen en dan zou je in het koninkrijk van God zijn. Eindelijk vonden ze wat ze zochten. Ze klopten op de deur en zagen met trillend hart hoe die openging. En toen zij binnenstapten, stonden zij thuis in hun kloostercel en keken elkaar aan. Toen zagen ze: de plaats waar het koninkrijk van God begint, ligt op aarde, op de plaats die God ons heeft toegewezen.

Tekst Russische Legende: Wo Himmel und Erde sich berühren!